سنجش پایداری برنامه ریزی توسعه گردشگری در جزیره کیش[Persian Thesis]

مهنا نیک بین

گردشگری در مفهم پایداری ،در برگیرنده پردازش معنایی خاص خود است .زایش این مفهوم در ادبیات گردشگری حاصل تلاش در جهت دستیابی به پایداری در تمامی زمینه های توسعه است .توسعه پایدار از نظر زیست محیطی ،غیر مخرب از نظر فنی ،متناسب از نظر اقتصادی ،پویا و از نطر اجتماعی ،قابل پذیرش مردم است . حال اگر توسعه پایدار یکی از اهداف عینی این عصر از صنعت گردشگری است . پس اندازه گیری عملکرد و اثراتش در مقصدهای گردشگری یک ضرورت است . این پرسشی است که از سال 1990 در علم گردشگری ایجاد شده استک چگونه می توان ترقی و پیشرفت مقصدهای گردشگری را به سمت توسعه پایدار گردشگری اندازه گرفت ؟ هدف این مقاله انتخاب و اجرای مدلی مناسب برای سنجش توسعه پایدار گردشگری در جزیره کیش است . برای این منظور ،مدل مفهومی سنجش توسعه پایدار گردشگری کو انتخاب گردید. این مدل با فرایندی هدفمند بر اساس رویکردهای کل نگرانه و جزئی نگرانه مدل سازی شده است . برای سنجش تویعه پایدار گردشگری در جزیره کیش بر اساس این مدل مراحل زیر طی یک فرایند هدفمندی بکار گرفته شده اند:شناسایی و مشخص کردن سیستم های توسعه گردشگری جزیره کیش ،تعیین ابعاد و شاخص های توسعه پایدار گردشگری جزیره کیش ،انتخاب مقیاس پایداری ف تعیین درجه بندی پایداری و نهایتا،بسط نقشه های سنجش )ATSI,BTS( گردشگری پایدار جزیره کیش . برای انجام این فرایند ابتدا پیمایش پرسشنامه ای جهت گردآوری داده ها از سه عنصر اصلی توسعه پایدار گردشگری (گردشگران ،جامعه میزبان و کارشناسان محیط زیست ) انجام پذیرفت سپس نتیجه تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس مقیاس پنج قسمتی پایداری بر روی نقشه بارومتر گردشگری پایدار)BTS(نشان داده شد،نتایج به دست آمده حاکی از درجه پایداری بینابین برای شرایط جاری توسعه گردشگری در جزیره کیش است . ملاحظه شد درجه پایداری سیستم انسانی بالاتر از سیستم طبیعی است .همچنین مدATSI نیز به عنوان مکملی برای تجزیه و تحلیل BTS بکار برده شد تا سطوح منفرد پایداری شاخص های گردشگری پایدار جزیره کیش مشخص شوند بدین ترتیب شاخص سر و صدا حاکی از آرامش محیط ،بالاترین درجه پایداری و شاخص بازرسی های زیست محیطی از کمترین درجه پایداری نسبت به سایر شاخص های توسعه پایدار گردشگری جزیره کیش برخوردار است .